همه ی آدم ها مانند ماه هستند:
قسمت تاریکی دارند که هرگز به کسی نشان نمی دهند
-مارک تواین
نوشته بود وقتی کم می آوری چطور دوباره ادامه می‌دهی؟
نوشتم ادامه نمی‌دهم، شکست را می‌پذیرم و از اول شروع می‌کنم.
مردگانِ این سال عاشقترینِ زندگان بودهاند.
-شاملو.
باز آی و بر چشمم نشین
ای دل ستانِ نازنین
مرا آن نگاهِ تو دگرگون کرد.
مرا آن چشمانِ تو درگرگون کرد.
مرا آن لبخندِ تو دگرگون کرد.
مرا آن صدایِ تو دگرگون کرد.
قربانِ این دگرگونی..
قربانِ تو.
+ چرا آدما قدر داشته‌هاشونو نمی‌دونن؟
- چون همش دنبالِ به دست آوردن نداشته‌هاشونن..
میگفت : "فراموش کردن کسی که دوسش داری
مثل حل شدن قندی میمونه که تو چایی انداختی
درسته اون قند دیگه دیده نمیشه
ولی برایِ همیشه مزه ی اون چایی رو عوض کرده!
آن‌گونه در هم تنیده‌ایم
که وقتی چشمانت را می‌بندی
"من به خواب می‌روم"